Vanavond, donderdag 6 juni, was ik bij Thomas Olde Heuvelt op “visite” bij de bibliotheek in Hengelo. Heerlijk luisterend, en volledig comfortabel introvert, zat ik rechts achterin, links achterin voor Thomas, met op het tafeltje naast mij mijn koffie en mijn exemplaar van Echo en Dolores Dolly Poppedijn. Dus Thomas als je dit leest: aangenaam!
En Thomas, wat heb ik van je lezing genoten, want naast schrijver ben je blijkbaar ook een echte spreker, een verteller haast!
Thomas vertelde over hoe Twente zijn oorspronkelijke thuis was hoewel hij zich er niet meer echt veel van kon herinneren. Wel wist hij nog te vertellen over het bejaardenhuis naast het kerkje in Delden, waar zijn oma altijd heeft gewoond.
Thomas vertelde hoe zijn fascinatie voor het griezelige in hem werd geboren, en hoe de aanblik van een etalage vol Stephen King’s hem de ambitie gaf om te schrijven. Deze ambitie gaf hem moed en zelfvertrouwen.
Al schrijvend ontwikkeld Thomas zich tot hetgeen hij met Hex naar eigen zeggen gevonden lijkt te hebben. Vastberaden wil hij van Hex het succes maken waarvan hij al weet dat het boek het waard is. Een goed netwerk, slimme keuzes en vele hardwerkende uren, zeg maar jaren, weten er uiteindelijk voor te zorgen dat Hex wereldwijd publiek weet te trekken. Zelfs “zijn” Stephen King is positief over het eigentijdse horror verhaal.
Maar dan…? Wat doe je na een dergelijk succes…?
Luisterend naar zijn lezing lijkt het alsof dit voor Thomas toch wel een beetje een allesbeslissend moment is geweest.
Thomas werd gevraagd om het geschenk voor de spannende boeken weken te schrijven. Thomas kreeg hierin volledige vrijheid om zijn schrijfkunsten te laten zien. Maar zijn volgende boek moest er ook nog een keer komen. Toch wordt er besloten dat hij ervoor moet gaan, en met deze stok achter de deur en goed advies van collega en vriend George Martin (kennen we natuurlijk allemaal van de Game of Thrones) om vooral te schrijven met plezier, gaat Thomas met nieuw hervonden kracht aan het werk.
Als geschenkboek wordt Dolores Dolly Poppedijn geboren, een kort verhaal wat in Thomas zijn hoofd wachtte op het juiste moment om aan het publiek gegeven te worden.
Zijn volgende boek werd Echo; anders dan Hex, maar wellicht wel meer “Thomas”. Voor Echo putte Thomas dan ook inspiratie uit zijn eigen ervaring als bergbeklimmer, waardoor het een persoonlijker tintje heeft gekregen. Door zijn passies voor bergbeklimmen en het schrijven samen te voegen vond Thomas zijn plezier in het schrijven terug. Momenteel is Thomas op boektour met Echo.
Het is inmiddels 2 uur later als de lezing ten einde komt, terwijl wij als luisteraars nog steeds door zijn verhaal geboeid zijn. Bij het signeren wat volgt op de lezing, weet Thomas iedereen persoonlijke tijd en aandacht te geven. Zijn toegankelijkheid hierin siert hem.
Een enkeling blijft nog wat na kletsen zie ik, maar ik kies ervoor om me richting station te begeven. Het is inmiddels 22:30 uur als ik op het station ben en ik zie dat ik nog een drie kwartier moet wachten op mijn trein. Gedachten over de avond vliegen door mijn hoofd terwijl ik probeer alles een plekje te geven.
Maar een ding weet ik zeker:
Thomas, ik vond het een eer om naar je te mogen luisteren!
Dank je wel voor vanavond en dank je wel voor de bergen!
