Van de dodenreeks trilogie mocht ik voor de blogtour de eerste twee delen al eerder lezen. Terr veroverde op die manier een plekje in mijn hart. Nu was het derde, en tevens laatste deel aan de beurt. Met hierbij heel veel dank aan Mel Hartman voor het schrijven van deze heerlijke trilogie.
Als doden slapen
Dodenreeks #3
Mel Hartman
Hamley Books, 2021, 364 bladzijdes
Gerecenseerd door:
Pages by Nicole – Nicole Vrielink
December 2021
* * * *
Het vorige avontuur ligt nog maar net achter April en ze heeft amper de tijd gehad om haar geliefden de waarheid te vertellen als er een brief van Hecate bezorgd wordt. Tijd om te rusten is er blijkbaar niet en April heeft weer iets om zich in vast te bijten.
Al snel leert ze de oorzaak van het nu dreigende gevaar voor Terr. Samen met haar geliefden gaat ze verder op onderzoek om tijdens deze reis weer van alles mee te maken. Uiteindelijk weten zelfs haar liefste vrienden haar nog te verbazen. En wat betreft de toekomst voor Terr…
“Het is onvermijdelijk. De toekomst staat vast” (p. 291)
De perfecte aanvulling op deel één en twee. Met fijn bij elkaar passende covers is het in één oogopslag duidelijk dat dit een mooie serie is; dromerig en mysterieus met een meisje in de hoofdrol.
Net als de vorige delen is ook dit deel rijk in personages. Elk personage is mooi uitgewerkt en de Terr-personages hebben de leukste en fantasierijkste karakters. Ook de aarde-personages zijn goed uitgewerkt, maar in plaats van het fantasierijke zijn zij echt typerend voor karakters die je als lezer zou herkennen en waarin je jezelf of een ander herkent.
Maar buiten al deze rijke karakters is het April die ook in ‘Als doden slapen’ de hoofdrol heeft. Anders dan in de vorige delen lijkt ze in dit deel meer ontwikkeld, wat volwassener en lijkt ze meer vrede te hebben met zichzelf en haar achtergrond/verleden. Dit gevoel wordt meer dan eens bevestigd door de omgang met andere personages, zonder dat dit ten koste gaat van haar passie en humor.
Het verhaal leest vlot wat met name door de korte hoofdstukken gestimuleerd wordt. Aan originaliteit geen gebrek, mede doordat het verhaal zich voor het grootste deel op Terr afspeelt. De uitwerking van de creativiteit is tot in detail erg goed gedaan waardoor Terr haast een ware mogelijkheid lijkt.
Juist omdat dit deel drie is, het laatste deel van de Dodenreeks serie, was een zekere eindstrijd een enigszins makkelijke verwachting. Hartman wist dan ook te verassen toen dit minder het geval was en ze koos om met een plottwist een ander definitief einde aan de serie te geven. Dit gaf het geheel op een onverwachte manier een waardig einde, waardoor die eindstrijd niet gemist hoefde te worden. Hartman geeft de lezer daarnaast een alternatief einde; deze kan zowel als geruststellend als niet nodig worden ervaren.
Hartman is erin geslaagd een droomwereld echt te maken door haar manier van schrijven. Daarnaast schrijft ze in een heerlijke en snelle flow. Hip, humorvol met een vleugje sarcasme en daarbij laat Hartman haar kennis over het spirituele ook graag doorschemeren.
In dit boek maakt ze ook gebruik van de mogelijkheid om zichzelf als een soort alwetende verteller tot de lezer zelf te wenden. Dit moet de lezer liggen; het kan extra informatie geven, maar ook als een kleine storing van de leesflow ervaren worden.
Voor dromers en wakkere mensen die graag wegdromen bij een goed boek.
4 sterren.