Dit boek verscheen via de media en op de socials en direct trok het mij aan. Recensies waren echter wisselend over dit boek. Toch kon ik het niet helpen en was ik wilskrachtig. Ik moest dit boek lezen! Toen Leesdame met haar blog 8 jaar bestond hield zij een winactie. De prijs was een boekenbon. Ik deed mee en vertelde erbij dat dit het boek zou zijn dat ik dan zou kopen. Ik won en zodra de bon op mijn deurmat lag rende ik naar mijn plaatselijke boekhandel. En daar lag Jongen verslindt heelal op mij te wachten…
Jongen verslindt heelal
Trent Dalton
Harper Collins, 2018, 491 bladzijdes, vertaald door Elvira Veenings en vanaf 2019 in het Nederlands verkrijgbaar
Gerecenseerd door:
Pages by Nicole – Nicole Vrielink
September 2019
★★★★★
Eli Bell zijn situatie is alles behalve rooskleurig. Zijn vader ziet hij niet meer en zijn moeder is door haar nieuwe vriend, een drugsdealer, verslaafd geraakt. Zijn oppas is een ex-gedetineerde en zijn broer praat niet meer vanaf het moment dat hij bij een auto ongeluk betrokken raakte. Zijn wereld zou door de ogen van een ieder ander maar weinig kleur gehad hebben.
Maar voor Eli is het anders, hij ziet alsnog de kleuren en lijkt tevreden. Gefascineerd is hij met het zoeken van het goede. Het goede in andere mensen en het goede in hemzelf.
“…dat ware goedheid nergens beter tot uiting komt dan in een onderwereld waar het tegenovergestelde de norm is…” (p 91)
Totdat zijn leven overhoop gehaald wordt en er dingen gebeuren die alles behalve goed zijn. Eli ontwaakt uit deze nachtmerrie in het ziekenhuis, vanwaar hij weet te ontsnappen, vastberaden om wat van zijn leven te maken. Om wat met zijn tijd te doen, voordat de tijd wat met hem doet.
“Totdat je je vleugels spreidt, heb je geen idee hoe ver je kunt lopen” (p 235)
Eli strijd voor rechtvaardigheid, voor een beter leven, voor de verwezenlijking van zijn droom en als klap op de vuurpijl ook voor dat ene meisje. Dat meisje van zijn dromen.
Trent Dalton schreef dit boek, wat losjes gebaseerd is op zijn jeugd, voor zijn moeder. Hij schreef het om haar te bedanken omdat ze ondanks alle ellende toch haar gezin weer bij elkaar bracht en wist te houden. Maar het is volgens Dalton ook een hartenkreet. Een hartenkreet omdat er achter de gesloten deuren van de buitenwijken van Australië veel duisternis heerst. Met Jongen verslindt heelal wint Dalton de ene na de andere prijs en op dit moment wordt zijn boek zelfs verfilmd. (Bovenstaande informatie gewonnen uit een artikel van Het Parool van 11 augustus 2019).
In Jongen verslindt heelal maken we kennis met meerdere interessante personages. Een gevreesde drugsbaron en zijn “klusjesman”, gescheiden ouders met een nieuwe liefde en een verraderlijke kameraad en een diepgravende misdaadverslaggever zijn enkele voorbeelden. Zij hebben zeker bijzondere en toonaangevende rollen in het verhaal, dan nog zijn zij ondergeschikt aan de twee broers August en Eli Bell.
August praat niet meer sinds een auto-ongeluk waar hij bij betrokken was. Hetgeen wat hij nodig acht, schrijft hij in de lucht. Lichaamstaal is hem ondertussen meester geworden. De altruïstisch ingestelde August komt erg wijs, kalm en wetend over, en is altijd aan Eli zijn zijde als grote broer zijnde.
Eli toont zichzelf als een oude ziel die in het begin al veel weet, maar die dit in de loop van het verhaal ook weet om te buigen naar positieve actie. Hij ontwikkeld zich tot een daadkrachtige jong volwassene met een wijze geest. Hij jaagt zijn droom na en heeft een bijzonder grote wens alleen al om ‘goed’ te zijn. Dit gaat hem niet altijd makkelijk af, maar hij weet de obstakels te overwinnen en weet zo als dappere jongeman zijn zege te vieren aan het einde.
Bijzonder is de rol van Slim. Een ex-gedetineerde die als oppas van de beide jongens een bijzonder goede band met hen weet te krijgen. Hij ontpopt zich met zijn levenswijsheid als een soort mentor voor met name Eli, die dan ook in het hele verhaal veel van zijn kennis met hem meedraagt en gebruikt wanneer hij het nodig heeft.
Jongen verslindt heelal is geschreven vanuit Eli. Dalton schrijft ook net zoals Eli zijn schrijfkunsten in het boek wordt omschreven: bloemrijk en kleurig, soms haast poëtisch. Het boek bevat mooie oneliners en stukken die je aanzetten tot nadenken op een dieper niveau. Het is geschreven in een mooi tempo, met hier en daar milde aanpassingen die volledig ten goede komen van het verhaal. Dalton weet naast het vormen van prachtige zinnen ook zeker hoe hij een mooie spanning kan creëren.
Maar het meest geroemde aan zijn schrijfstijl is toch wel het visuele en het meeslepende. Dalton weet als geen ander een setting neer te zetten en de lezer daarin zodanig mee te trekken dat deze op dat moment zich ook echt in Australië waant. De lezer loopt naast Eli, ziet met hem, hoort met hem, voelt met hem. De details en de manier waarop deze gebracht worden zijn subliem.
Dit boek laat de lezer kennis maken met een diepere laag van het leven waar, hopelijk, velen onder ons, gelukkig, geen weet van hebben. Het is echter zodanig goed geschreven dat de lezer het via dit boek, via Eli, zij het op afstand, wel meemaakt.
Dalton weet intrigerend te schrijven met een levenswijsheid van minstens drie levens. Daarnaast heeft hij zich ontpopt als een soort meester in het schrijven van bijzondere en bizarre wendingen in een verhaal op momenten waarop dat het meest nodig was. Het verhaal is daardoor zo goed opgebouwd dat het je geen moment onberoerd laat, zonder dat het doorschiet in extremen. Dalton heeft hierin een soort perfecte balans weten te vinden wat best een unicum genoemd mag worden. De lezer moet wel geduld toepassen, daar niet alle antwoorden direct prijs gegeven worden. Uiteindelijk is dit het verhaal ook ten goede gekomen, maar het kan enkele lezers ook iets verwarring brengen.
Het einde van het verhaal is niets minder dan uiterst bevredigend, waarbij alles, zelfs de keuze voor het vogeltje op de cover, op zijn plaats valt. Met een zucht kan de lezer na bijna 500 pagina’s weer normaal ademhalen.
Jongen verslindt heelal is een boek dat allesomvattend is. Het gaat over vriendschap en liefde, over verdriet, misdaad en geweld. Het bevat spiritualiteit en hoe een droom nagejaagd wordt. Het gaat over familie. Het gaat over het leven.
Het is een boek over een leven van de onderste plank, geschreven alsof het op de bovenste plank hoort te liggen. Alles klopt aan dit boek. Daarom kan het niet anders dan dat Trent Dalton met zijn dankwoord aan zijn moeder, zijn hartenkreet, zijn Jongen verslindt heelal, van mij 5 sterren krijgt.
Zou jij dit boek ook willen lezen?
Loop dan voor een eigen exemplaar naar de lokale boekhandel, of bestel het via: